_-Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για τη ζωή σας;
Γεννήθηκα στα Ανώγια (Ρέθυμνο), από φτωχή οικογένεια και καθώς εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα, κάθε γονιός καλούνταν να προσφέρει όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια στα παιδιά του. Όταν τελείωσα το σχολείο, περιήλθα σε δύσκολη κατάσταση, αφού αναγκάστηκα να εργαστώ σκληρά σε πολλά πόστα προκειμένου να ενισχύσω οικονομικά την οικογένειά μου. Από το 1967 έως το 1972 εργάστηκα σε νυχτερινά κέντρα στο Ηράκλειο ενώ το 1972 πήγα στην Αθήνα προκειμένου να γίνει καλύτερη η ζωή μου, αφού γνώριζα πως εκεί θα υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες για εργασία. Ήθελα να ασχοληθώ και με το τραγούδι γι’ αυτό και τραγουδούσα σε φίλους και παρέες στην ονομαζόμενη «εποχή της ταβέρνας».
Γεννήθηκα στα Ανώγια (Ρέθυμνο), από φτωχή οικογένεια και καθώς εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα, κάθε γονιός καλούνταν να προσφέρει όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια στα παιδιά του. Όταν τελείωσα το σχολείο, περιήλθα σε δύσκολη κατάσταση, αφού αναγκάστηκα να εργαστώ σκληρά σε πολλά πόστα προκειμένου να ενισχύσω οικονομικά την οικογένειά μου. Από το 1967 έως το 1972 εργάστηκα σε νυχτερινά κέντρα στο Ηράκλειο ενώ το 1972 πήγα στην Αθήνα προκειμένου να γίνει καλύτερη η ζωή μου, αφού γνώριζα πως εκεί θα υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες για εργασία. Ήθελα να ασχοληθώ και με το τραγούδι γι’ αυτό και τραγουδούσα σε φίλους και παρέες στην ονομαζόμενη «εποχή της ταβέρνας».
_
Πότε στραφήκατε στον κλάδο της ηθοποιίας και γιατί;
Όταν ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με το θέατρο, κάτι μέσα μου με γαργαλούσε αλλά δεν ήξερα τι. Μαγεύτηκα από τον κόσμο του θεάτρου και έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το αντικείμενο.
Σαφώς γνωρίζω ότι είναι μια δουλειά ψυχοφθόρα, ζεις μονίμως σε ένα άγχος. Η διαδρομή όμως δε σταματάει ποτέ και, αν σε ενδιαφέρει, πρέπει να είσαι προσεκτικός συνέχεια.
- Εδώ και αρκετά χρόνια είστε καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Έχετε αντιμετωπίσει δυσκολίες στην λειτουργία του; Αν ναι, πώς τις έχετε ξεπεράσει;
Όταν ανέλαβα το θέατρο το 2000, αυτό το οποίο απουσίαζε ήταν η οργάνωση. Δεν υπήρχε καλλιτεχνικό όραμα. Χρέη πολλά. Είχε χαθεί η σχέση μεταξύ θεάτρου και κοινού. Το σημαντικότερο ήταν το πώς θα κερδίσω τη μάχη. Τα τρία πρώτα χρόνια παίζονταν καθαρά ελληνικά έργα. Είναι ένα θέατρο δυνατό προς τα μέσα και προς τα έξω. Έχουμε φτάσει πια σήμερα να είναι ένα από τα πιο σημαντικά θέατρα της χώρας, το πρώτο στην Ελλάδα. Το βασικό όμως είναι ότι έχει αναπτυχθεί η εμπιστοσύνη ανάμεσά στο θέατρο, στους ηθοποιούς και στο κοινό. Φτιάξαμε νεανικό, ερασιτεχνικό θέατρο, μαθήματα θεάτρου, επισκέψεις σε σχολεία. Προσπαθούμε να χωθούμε στα σπλάχνα της τοπικής κοινωνίας. Ένα θέατρο πρέπει να προσφέρει πολλές υπηρεσίες στους ανθρώπους και ιδίως στους νέους. Διότι το θέατρο δεν ανήκει σε μένα. Το θέατρο ανήκει στην κοινωνία. Ο κόσμος αποφασίζει για το θέατρο. Το θέατρο συμπυκνώνει όλες τις τέχνες. Και μέσω του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. αποδείξαμε ότι η κοινωνία έχει ανάγκη από θέατρο.
Όταν ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με το θέατρο, κάτι μέσα μου με γαργαλούσε αλλά δεν ήξερα τι. Μαγεύτηκα από τον κόσμο του θεάτρου και έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το αντικείμενο.
Σαφώς γνωρίζω ότι είναι μια δουλειά ψυχοφθόρα, ζεις μονίμως σε ένα άγχος. Η διαδρομή όμως δε σταματάει ποτέ και, αν σε ενδιαφέρει, πρέπει να είσαι προσεκτικός συνέχεια.
- Εδώ και αρκετά χρόνια είστε καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Έχετε αντιμετωπίσει δυσκολίες στην λειτουργία του; Αν ναι, πώς τις έχετε ξεπεράσει;
Όταν ανέλαβα το θέατρο το 2000, αυτό το οποίο απουσίαζε ήταν η οργάνωση. Δεν υπήρχε καλλιτεχνικό όραμα. Χρέη πολλά. Είχε χαθεί η σχέση μεταξύ θεάτρου και κοινού. Το σημαντικότερο ήταν το πώς θα κερδίσω τη μάχη. Τα τρία πρώτα χρόνια παίζονταν καθαρά ελληνικά έργα. Είναι ένα θέατρο δυνατό προς τα μέσα και προς τα έξω. Έχουμε φτάσει πια σήμερα να είναι ένα από τα πιο σημαντικά θέατρα της χώρας, το πρώτο στην Ελλάδα. Το βασικό όμως είναι ότι έχει αναπτυχθεί η εμπιστοσύνη ανάμεσά στο θέατρο, στους ηθοποιούς και στο κοινό. Φτιάξαμε νεανικό, ερασιτεχνικό θέατρο, μαθήματα θεάτρου, επισκέψεις σε σχολεία. Προσπαθούμε να χωθούμε στα σπλάχνα της τοπικής κοινωνίας. Ένα θέατρο πρέπει να προσφέρει πολλές υπηρεσίες στους ανθρώπους και ιδίως στους νέους. Διότι το θέατρο δεν ανήκει σε μένα. Το θέατρο ανήκει στην κοινωνία. Ο κόσμος αποφασίζει για το θέατρο. Το θέατρο συμπυκνώνει όλες τις τέχνες. Και μέσω του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. αποδείξαμε ότι η κοινωνία έχει ανάγκη από θέατρο.
_
-Πιστεύετε ότι
πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά για να ανέβει το πολιτιστικό επίπεδο των Χανίων;
Τα Χανιά βρίσκονται σ’ ένα πάρα πολύ καλό πολιτιστικό επίπεδο. Όλο το χρόνο κάτι γίνεται, που έχει σχέση με την τέχνη.
-Το δύσκολο οικονομικά τοπίο που αναπτύσσεται γύρω μας δυσκολεύει τα σχέδια σας;
Ο επαναπροσδιορισμός των πάντων είναι σοφή πράξη. Επιμένω σταθερά τώρα και χρόνια ότι, όταν μιλάμε για επιχορηγούμενα θέατρα, πρέπει ανά εποχές να υπάρχειένα φρεσκάρισμα και μια νέα ματιά. Πρέπει οι κρατούντες να βλέπουν αν θέλουν το θέατρο στη ζωή των πολιτών τους, τι θέατρο θέλουν και πώς οι οραματικές τους εξαγγελίες είναι πιο κοντά στον πραγματοποιούμενο τους. Ας αποφασίσουν τι θέλουν και με ποια μέσα. Εάν κρατήσουμε το πλήρωμά μου και εγώ το καράβι σε σταθερή πορεία με τον όποιο καιρό, νομίζω ότι θα ήταν το καλύτερο για όλους τους εμπλεκόμενους γιατί ως αποδέχτη έχουμε τους συμπολίτες μας που μας στηρίζουν και μας ακολουθούν.
Τα Χανιά βρίσκονται σ’ ένα πάρα πολύ καλό πολιτιστικό επίπεδο. Όλο το χρόνο κάτι γίνεται, που έχει σχέση με την τέχνη.
-Το δύσκολο οικονομικά τοπίο που αναπτύσσεται γύρω μας δυσκολεύει τα σχέδια σας;
Ο επαναπροσδιορισμός των πάντων είναι σοφή πράξη. Επιμένω σταθερά τώρα και χρόνια ότι, όταν μιλάμε για επιχορηγούμενα θέατρα, πρέπει ανά εποχές να υπάρχειένα φρεσκάρισμα και μια νέα ματιά. Πρέπει οι κρατούντες να βλέπουν αν θέλουν το θέατρο στη ζωή των πολιτών τους, τι θέατρο θέλουν και πώς οι οραματικές τους εξαγγελίες είναι πιο κοντά στον πραγματοποιούμενο τους. Ας αποφασίσουν τι θέλουν και με ποια μέσα. Εάν κρατήσουμε το πλήρωμά μου και εγώ το καράβι σε σταθερή πορεία με τον όποιο καιρό, νομίζω ότι θα ήταν το καλύτερο για όλους τους εμπλεκόμενους γιατί ως αποδέχτη έχουμε τους συμπολίτες μας που μας στηρίζουν και μας ακολουθούν.
_
Ποια είναι η άποψή σας για την τηλεόραση;
Όλα είναι χρήσιμα αλλά πρέπει να μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις με μέτρο και όχι το αντίθετο. Θεωρώ ότι στερείτη σκέψη μας ενώ θα’ πρεπε να αποτελεί βοήθημα. Ο πολίτης σήμερα πρέπει να είναι ενημερωμένος, υπεύθυνος και υποψιασμένος. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, γινόμαστε παθητικοί δέκτες. Δεν πρέπει να είμαστε εκτελεστικά όργανα. Προσωπικά εμένα ποτέ δεν μου άρεσε η τηλεόραση γιατί το προϊόν το οποίο βγάζει προς τα έξω είναι προϊόν αποχαύνωσης, αλλοίωσης και προσβάλλει την αισθητική του ανθρώπου. Τον κάνει να ξεχνιέται , του περιορίζει τον ελεύθερο του χρόνο. Είναι σαν ένα φάρμακο που κοιμίζει τον εγκέφαλο και πολλές φορές αρνήθηκα να παίξω σε σίριαλ για το συγκεκριμένο λόγο. Και το πιο βασικό είναι ότι όταν είσαι εθισμένος στην τηλεόραση δεν μπορείς να ονειρευτείς. Το όνειρο είναι το χρώμα της ζωής μου. Έχω δικαίωμα να ονειρεύομαι. Κανείς δεν πρέπει να πυροβολεί τα όνειρα του άλλου. Εγώ τα σέβομαι.
Όλα είναι χρήσιμα αλλά πρέπει να μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις με μέτρο και όχι το αντίθετο. Θεωρώ ότι στερείτη σκέψη μας ενώ θα’ πρεπε να αποτελεί βοήθημα. Ο πολίτης σήμερα πρέπει να είναι ενημερωμένος, υπεύθυνος και υποψιασμένος. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, γινόμαστε παθητικοί δέκτες. Δεν πρέπει να είμαστε εκτελεστικά όργανα. Προσωπικά εμένα ποτέ δεν μου άρεσε η τηλεόραση γιατί το προϊόν το οποίο βγάζει προς τα έξω είναι προϊόν αποχαύνωσης, αλλοίωσης και προσβάλλει την αισθητική του ανθρώπου. Τον κάνει να ξεχνιέται , του περιορίζει τον ελεύθερο του χρόνο. Είναι σαν ένα φάρμακο που κοιμίζει τον εγκέφαλο και πολλές φορές αρνήθηκα να παίξω σε σίριαλ για το συγκεκριμένο λόγο. Και το πιο βασικό είναι ότι όταν είσαι εθισμένος στην τηλεόραση δεν μπορείς να ονειρευτείς. Το όνειρο είναι το χρώμα της ζωής μου. Έχω δικαίωμα να ονειρεύομαι. Κανείς δεν πρέπει να πυροβολεί τα όνειρα του άλλου. Εγώ τα σέβομαι.
_
-Από το 2000 που γίνατε καλλιτεχνικός
διευθυντής υπάρχει κάποια παράσταση που θεωρήσατε ότι δεν ήταν άξια παραγωγής
και κάποια που στιγμάτισε το περιφερειακό θέατρο Κρήτης;
Θεωρώ ότι υπήρξαν πολύ καλές παραστάσεις, αφού το γεγονός ότι μας έχουν καλέσει 11 φορές στο Ηρώδειο είναι πολύ σπουδαίο. Από το 2000 έχουν προβληθεί 33 έργα από τα οποία υπήρξαν και παραστάσεις που δεν ήταν τόσο καλές. Καμιά φορά δεν πετυχαίνουν-συμβαίνει και αυτό. Ωστόσο το σύνολο των θεατρικών παραστάσεων είναι σε καλό δρόμο. Οι μάχες είναι συνεχόμενες, ο δρόμος δεν σταματάει ποτέ. Σημασία όμως έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Και εμείς ταξιδεύουμε πάντα.
-Μπορείτε να μας περιγράψετε με δύο λέξεις το θέατρο στην Ελλάδα;
Ατέλειωτο ταξίδι.
-Η πλειοψηφία των νέων θεωρεί το θέατρο βαρετό και ανούσιο. Τι θα λέγατε προκειμένου να τους μεταπείσετε; Είχατε ποτέ παρόμοια άποψη πάνω σε αυτό;
Θα έλεγα να έρθουν και να παρακολουθήσουν παραστάσεις. Δεν μπορείς να καταδικάζεις κάτι όταν δεν το ξέρεις. Έτσι είναι και το θέατρο. Θα πρέπει να γνωρίσεις κάτι για να το απορρίψεις. Όμως είναι απαραίτητο να έχεις γνώση πάνω σε αυτό.
Ευχαριστούμε πολύ.
Θεωρώ ότι υπήρξαν πολύ καλές παραστάσεις, αφού το γεγονός ότι μας έχουν καλέσει 11 φορές στο Ηρώδειο είναι πολύ σπουδαίο. Από το 2000 έχουν προβληθεί 33 έργα από τα οποία υπήρξαν και παραστάσεις που δεν ήταν τόσο καλές. Καμιά φορά δεν πετυχαίνουν-συμβαίνει και αυτό. Ωστόσο το σύνολο των θεατρικών παραστάσεων είναι σε καλό δρόμο. Οι μάχες είναι συνεχόμενες, ο δρόμος δεν σταματάει ποτέ. Σημασία όμως έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Και εμείς ταξιδεύουμε πάντα.
-Μπορείτε να μας περιγράψετε με δύο λέξεις το θέατρο στην Ελλάδα;
Ατέλειωτο ταξίδι.
-Η πλειοψηφία των νέων θεωρεί το θέατρο βαρετό και ανούσιο. Τι θα λέγατε προκειμένου να τους μεταπείσετε; Είχατε ποτέ παρόμοια άποψη πάνω σε αυτό;
Θα έλεγα να έρθουν και να παρακολουθήσουν παραστάσεις. Δεν μπορείς να καταδικάζεις κάτι όταν δεν το ξέρεις. Έτσι είναι και το θέατρο. Θα πρέπει να γνωρίσεις κάτι για να το απορρίψεις. Όμως είναι απαραίτητο να έχεις γνώση πάνω σε αυτό.
Ευχαριστούμε πολύ.
Κοκολάκη Όλγα Β1
Κεραμιανάκη Άννα Γ2
Κυριακάκης Θοδωρής Β1
Κεραμιανάκη Άννα Γ2
Κυριακάκης Θοδωρής Β1